Mroki niewoli (opowiadanie)

Arina i Leto,tłoCoś, czego jeszcze nie było :D
A.M.CH. napisała opowiadanie ;)
Zapraszam :D
Ja i Stagerlee ;)

https://www.facebook.com/A.M.Chaudiere

https://www.facebook.com/pages/Katarzyna-Szewio%C5%82a-Nagel-MROKI/521026877958567

Od A.M.CH słów kilka.  
Cztery popołudnia i trzy niemal zarwane noce, zaowocowały tym oto płodem: „Mroki niewoli”. Uprzedzić Was muszę, że to moje pierwsze opowiadanie, bądźcie wyrozumiali.
Nie potrafię ich pisać. Nie potrafię streszczać fabuły, która w moim umyśle z miejsca układa się w coś na wzór… no… książki :D Streściłam zatem jak mogłam. Niestety.
Skoro to kilka słów od Autora (tego też nigdy nie pisałam), to powiem Wam na czym cały pic polega ;)
Znajdziecie tu, a przynajmniej mam taką nadzieję, połączenie dwóch światów. Dosyć trudne połączenie. „Mroki” i „Niewolnica” i u mnie starły się na jednej płaszczyźnie. Nie tylko Leto i Arina – nasi bohaterowie, ale także właśnie ich światy. Oczywiście zbyt wielu szczegółów nie ma, kto czytał uważnie być może te nieliczne wychwyci. Nie zagłębiałam się aż tak bardzo z przyczyn ograniczonych znaków. Chociaż jako współtwórca konkursu mogłam sobie na to pozwolić ;)) Ale po co? Pole do popisu pozostawiam Wam, bo konkurs wciąż trwa ;)
Na początku macie fragmenty z naszych powieści – mojej i Stag (A.M. Chaudière i Katarzyna Szewioła–Nagel – jakby ktoś zapomniał – prawa autorskie zastrzeżone). Dotąd niepublikowane. Do tego, w środku, gdzieś w odmętach tych moich wszystkich słów, znajdziecie inny fragment. Dopasowany do tutejszej sytuacji, aczkolwiek wyjęty z… drugiego tomu „Niewolnicy”. Nie powiem Wam, który to. Może zgadniecie, a może nie. A może powalczymy z jego pomocą o nowe zakładki, które się robią, a o których nic więcej nie powiem, oprócz tego, że nie będzie to liczba pojedyncza… cóż… Kaprys Autora :D
Na dodatek (nie za dużo tych dodatków dla Was, naszych Drogich Czytelników? :P) czuwała nade mną Stagerlee, a to znaczy, że w opowiadaniu są również fragmenty pisane przez nią. Osobiście. Uczyniła mi ten zaszczyt, za co jej dziękuję.
Przekazujemy więc w Wasze ręce coś, co powstało na zasadzie współpracy (i przyjaźni) między Autorami, która trwa i trwać będzie. Coś, co jest równocześnie proste i skomplikowane, co Was zadziwi i być może zasmuci. Ale przede wszystkim jest to coś, przy czym świetnie się bawiłam i mam nadzieję, że część emocji udzieli się i Wam.
Niesamowicie było mieć Leto w swoich rękach :D
Opowiadanie to wyzwanie. A pisać je dla Was było czystą przyjemnością.
Od Stagerlee słów kilka.
Nie lubię pisać na swój temat wiele, jak kogoś interesuje moje zdanie zawsze może zagadać. Pomagamy sobie nawzajem, żadna nowość. Nasze opowieści różnią się bardzo. Styl pisania oraz postrzeganie świata. To sprawia, że doskonale się dogadujemy i potrafimy współdziałać. Może w przyszłości jeszcze Was zaskoczymy. Ale to w przyszłości, na razie skupmy się na tym co mamy poniżej. Tekst w większej części pisany przez Annę. Moja korekta i redakcja plus jakieś wymiociny na zasadzie opisz sobie chatkę lub ukatrup… kogoś tam;p Reszta jej. Jej pomysł, zatem się nie wtrącam. Ja tu tylko sprzątam. Miłego czytania;)Obowiązuje zakaz kopiowania, rozpowszechniania i publikowania tekstu, jak i grafiki, bez zgody Autorów, czyli właśnie nas.
Grafika: Nadeine
https://www.facebook.com/pages/Nadeine/397610633642201?fref=ts

Życzymy ciekawej lektury!
I owocnego układania zdań w konkursie ;)
Z pozdrowieniami
A.M. Chaudière i Katarzyna Stagerlee Szewioła–Nagel


Mroki niewoli

     „Arina rozejrzała się, rozprostowując kartkę, na której widniał adres. Zmarszczyła czoło. Tego by jeszcze brakowało, aby się zgubiła. Choć zapewne życie tutaj mogłoby okazać się nieco lepsze niż służba u jej pana.

“Mroki” tom II – Katarzyna Szewioła – Nagel (przedpremierowo)

Lili
źródło grafiki :http://asset-1.soup.io/asset/5481/0794_1a87.jpeg

Abym mogła napisać Wam kilka słów na temat drugiej części „Mroków”, musiało minąć 10 godzin. Pierwszy raz coś takiego u mnie nastąpiło, ponieważ swoje opinie piszę zazwyczaj zaraz po przeczytaniu, bądź chwilę później.
Jednak tym razem dziesięć godzin temu pożegnałam się z Autorką „Mroków” mówiąc, że jej nienawidzę (moja nienawiść zawsze jest chwilowa).
Co mogę powiedzieć o samym tomie drugim?
Zawiodłam się. Continue reading

Agnieszka Michalska “Kroniki Ciemności”.

Po raz drugi recenzuję, tym razem dzieło młodej, debiutującej autorki. Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej, zapraszam na stronę:
Autorki:
https://www.facebook.com/KronikiCiemnosci
Oraz swoją:
https://www.facebook.com/A.M.Chaudiere

“Kroniki Ciemności” to dzieło młodziutkiej autorki – Agnieszki Michalskiej. Zapraszam na jej strony po więcej informacji na ten temat, ponieważ ja, jak zawsze, nie będę zagłębiała się w szczegóły wydawnicze, stylistyczne i im podobne, a przedstawię Wam swoje odczucia i przemyślenia.

Do sięgnięcia po książkę zachęciła mnie okładka – jako pierwsza. Tym razem Pan Krzysztof Krawiec wykazał się nie lada pomysłowością i składam mu serdeczne gratulacje ;) Moim zdaniem przyciąga wzrok.
Kolejnym elementem był opis umieszczony z tyłu, a raczej jego fragment: “Świat tej powieści jest gęsty jak ciemność w bezgwiezdną noc i intensywny jak zapach krwi w czasie wojny. Fantasy pióra młodej autorki zapewnia zarówno przekraczające znane wymiary czasu i przestrzeni wypadki, soczyste sceny pojedynków, jak i zabawne dialogi”. Krzysztof Bernaś – redaktor naczelny, także wykazał się nie lada sprytem ;) Kto by nie chciał zagłębić się w taki świat?
Natomiast ostatnim, co mnie zachęciło, było wydawnictwo. Ja również współpracuję z Warszawską Firmą Wydawniczą i chociaż wydałam u nich tylko pierwszą część “Niewolnicy”, to ciekawość pozostała. Przyciągają mnie dzieła ich autorów, bo dla mnie twórcy gromadzeni pod jednym logiem są niemal jak krewni. Watro wiedzieć, kogo ma się w rodzinie ;) Continue reading

“Mroki” Katarzyna Szewioła – Nagel

Całkiem niedawno skończyłam czytać “Mroki” – niebanalną książkę, do której chce się wracać. Ba! Tego świata nie chce się opuszczać! 
Poniżej zamieszczam Wam moją opinię na jej temat, którą znajdziecie między innymi także na Lubimy Czytać i na naszych stronach na FB – moich i autorki. 
https://www.facebook.com/A.M.Chaudiere
https://www.facebook.com/pages/Katarzyna-Szewio%C5%82a-Nagel-MROKI/521026877958567
https://www.facebook.com/katarzyna.szewiolanagel?hc_location=stream
http://lubimyczytac.pl/ksiazka/161289/mroki/opinia/12890913#opinia12890913

Nie będę przedstawiała autorki, nakreślała Wam, czyj to jest debiut, kiedy został napisany i tym podobne, czy opowiadała pokrótce, o czym jest ta książka. Recenzentki mnie ubiegły ;) Poza tym, ja nie należę do grona recenzentów, a autorów i przedstawię Wam moje odczucia odnośnie książki, a także emocje towarzyszące podczas czytania. Po więcej serdecznie zapraszam do lektury. Warto!

“Mroki” czyta się szybko, książka nie jest opasłym tomiszczem, wszystko jest wyraźnie i przejrzyście napisane. Przeczytałabym ją wcześniej, gdyby nie inne obowiązki. Ale nareszcie skończyłam :)) Piszę nareszcie, ponieważ nie mogłam się doczekać. Mamy tu niebanalny pomysł na fabułę.
Ale od początku. Continue reading

A.M. Chaudière “Niewolnica” (fragmenty)

Niewolnica_tlo_tytul_autor

Po powrocie do posiadłości Azarela Arina uznała, iż zbyt długo ich nie było. Pozostali jego niewolnicy krzątali się nerwowo przy różnych zajęciach. Coś musiało się wydarzyć podczas ich nieobecności. Prędko pomogła Annie posegregować zakupy, a następnie poleciła jej pozostać w kuchni i zająć się kolacją. Sama zaś weszła w ciche korytarze domostwa. Ostrożnie, tak by nie narobić hałasu, przemierzyła kilka z nich. Nikogo po drodze nie zastała. Ściągnęła brwi, zatrzymawszy się na moment w miejscu. Rozejrzała się. Wszędzie panował ład i porządek. Na pierwszy rzut oka nic się nie zmieniło. Jedynie ta cisza była niepokojąca. Zdawała się gęstnieć z minuty na minutę.
Arina usłyszała za sobą szybkie, przytłumione kroki, ale nim zdołała się odwrócić, jakaś ręka pchnęła ją gwałtownie na ścianę i docisnęła. Poczuła chropowatą fakturę muru na policzku, a chwilę potem napierający na nią ciężar postawnego mężczyzny.
– Jesteś wreszcie – szepnął chrapliwie Azarel prosto do jej ucha.
Przeszedł ją dreszcz przerażenia. Zacisnęła powieki.
– Odniosłem wrażenie, że pragniesz się ode mnie uwolnić – ciągnął. – Wiesz, że taka próba byłaby ostatnim pozytywnym epizodem w twym życiu?
Arina zastanowiła się, czy on oczekuje odpowiedzi. Najwyraźniej nie oczekiwał. Poczuła jego szorstką dłoń wsuwającą się powoli pod jej koszulę. Nacisk na jej ciało zwiększył się do tego stopnia, że ledwie mogła oddychać. Serce waliło jej jak oszalałe, lecz zdusiła w sobie wszelakie interakcje. I tak na nic by się nie zdały.
Azarel przeciągnął palcami po niedawno zadanych cięciach i zaśmiał się gardłowo, gdy zadrżała wstrząsana bólem. Zacisnęła zęby. Oddychała zbyt szybko, ale nie potrafiła się opanować. Jego wilgotne wargi przesunęły się po jej szyi, wywołując następny dreszcz. Szybkim ruchem obrócił ją przodem do siebie i docisnął do ściany. Siła pchnięcia odebrała jej na chwilę oddech. Uniosła powieki i z trudem zaczerpnąwszy powietrza, kątem oka zauważyła jakiś ruch w końcu korytarza.
Continue reading